- خانه
- محصولات
- اعلام حریق متعارف
- پنل کنترل
- پنل کنترل اعلام حریق 12 زون تسلا مدل TCP
پنل کنترل اعلام حریق 12 زون تسلا مدل TCP
تکنولوژی تولید مدارات: SMD
ولتاژ ورودی: 210-230 VAC
باتری مورد نیاز: 2×12V (4.5 - 7.2 AH)
تعداد دتکتور دودی در هر زون: 25
تعداد دتکتور حرارتی در هر زون: 25
تعداد شستی در هر زون: نامحدود
تعداد خروجی آژیر: 2×7.5 mA
تعداد آژیر در هر خروجی: 15
سازگار با انواع دتکتور های دود و حرارت: بله
قابلیت تست یک نفره (مهندسی): بله
خروجی مجزا برای تلفن کننده: دارد
سوئیچ محدود کننده دسترسی به پنل: دارد
دکمه فعال کننده آژیر ها بر روی پنل: دارد
دکمه غیر فعال کننده بازر اعلام خطا: دارد
نشانگرهای LED برای نمایش وضعیت پنل: دارد
خروجی رله جهت راه اندازی لوازم جانبی: دارد
جریان خروجی رله: 5 mA
شارژر اتوماتیک باتری: دارد
نشانگر وضعیت اتصال کوتاه در مسیر سیم کشی: دارد
نشانگر وضعیت قطعی در مسیر سیم کشی: دارد
پنل کنترل اعلام حریق چیست؟
پنل کنترل اعلام حریق که به عنوان کنترل پنل اعلام حریق FACP یا واحد کنترل اعلام حریق (FACU) شناخته می شود، یک ماژول الکترونیکی ضروری است که برای نظارت و همگام سازی تجهیزات مختلف اعلام حریق پراکنده در یک مرکز طراحی شده است. پنل کنترل اعلام حریق، از دتکتور دود و حسگرهای حرارتی گرفته تا شستی اعلام حریق، این عناصر را در یک چارچوب یکپارچه ادغام میکند، که آماده شناسایی و مقابله با خطرات آتشسوزی در ابتدای کار است.
پنل کنترل اعلام حریق (FACP) یا اتاق فرمان اعلام حریق بعنوان مغز سیستم اعلام حریق شناخته میشود. تمامی ارتباطات میان تجهیزات سیستم اعلام حریق از طریق پنل کنترل انجام میگیرد.
معرفی پنل کنترل اعلام حریق
اتاق فرمان یا دستگاه مرکزی اعلام حریق هادی سیستم اعلام حریق و کنترل کنندهی اجزای تشکیل دهندهی آن است. دریافت اطلاعات از اجزای سیستم، پردازش آنها و تصمیمگیری برعهدهی پنل کنترل و اپراتور آن است.
چنانچه هشداری مبنی بر وقوع آتش سوزی یا احتمال آن از جانب حسگرهای این سیستم یعنی دتکتورها یا شستیها به پنل کنترل ارسال شود، پس از بررسی دادهها تصمیمات لازم گرفته خواهد شد. این تصمیمات براساس شرایط، متفاوت خواهد بود. سپس طبق تصمیم مورد اتخاذ، سیگنالها به اجزای سیستم ارسال میگردد تا اقدامات لازم انجام شود.
پیش از هر اقدامی، ابتدا از جانب سیستم مرکزی اعلام حریق سیگنالی جهت فعالسازی به هشداردهندهها یعنی آژیرها و فلاشرها ارسال میگردد. از این طریق افراد متوجه وقوع خطر خواهند شد و محیط را ترک خواهند کرد.
نحوه عملکرد پنل کنترل اعلام حریق
نحوه عملکرد پنل های کنترل اعلام حریق در سیستم متعارف و آدرسپذیر تفاوت چندانی ندارد تنها تفاوت اساسی بین این دو سیستم در چهار نکته خلاصه میشود:
1_برخورداری یا عدم برخورداری از زبان ارتباطی جهت اطلاع دقیق از محل آتش سوزی در سیستم آدرس پذیر یا تنها مشخص شدن محدودهی خطر در سیستم متعارف.
2_نحوهی کابل کشی: در سیستمهای آدرس پذیر، مدار از کنترل پنل شروع می شود. تمامی المانها در یک مسیر قرار دارند و در نهایت مدار به پنل کنترل ختم میشود. در سیستم متعارف معمولا دو مدار از پنل کنترل شروع میشود. دتکتور ها بر یک مدار و هشدار دهندهها در مدار مجزا قرار دارند و مدار به یک مقاومت ختم میشود.
3_نحوه اتصال تجهیزات و نوع مداربندی: در سیستمهای آدرس پذیر تجهیزات به شیوهی سری در مدار قرار می گیرد و پارگی در سیم یا خرابی یک تجهیز کل لوپ را تحت تاثیر قرار نمیدهد. در سیستمهای متعارف تجهیزات به شیوهی موازی در مدار بسته می شود و پارگی سیم یا خرابی تجهیزات بر کل مسیر تاثیر میگذارد.
4_نحوهی کنترل مدار و تجهیزات: این مسئله تا حد زیادی به طریقه مدارکشی بستگی دارد. در سیستمهای آدرس پذیر نظارت توسط خود پنل کنترل با بررسی میزان جریان ارسالی و دریافتی انجام میشود. در سیستم متعارف یک مقاومت انتهای خط (End Of Line Resistor) برای برقراری جریان یکنواخت در انتهای هر زون بسته میشود. کاهش یا افزایش جریان منجر به اعلام خطر یا خطا خواهد شد.
اجزای پنل کنترل اعلام حریق
. منبع تغذیه (PSU)
. برد الکترونیکی
. ترمینالهای اتصال
. LEDهای نشانگر (بنابر طراحی تعداد متفاوتی دارند)
. بیزر (Buzzer) خطای داخلی
. سوئیچ قفل
. شستیهای کنترل
. پرینتر (در بعضی پنلها)
محل نصب پنل کنترل اعلام حریق
پنل کنترل در مراکز کنترل و محل حضور اپراتور آن مانند اتاق نگهبانی، مرکز اطلاعات و اتاق مدیریت نصب میگردد. در مکانهای بزرگ مانند بیمارستانها، خوابگاهها، فروشگاههای بزرگ، که اعلام خطر کلی در آن خوشایند نیست تابلوهای کنترل را در اتاق مخصوص تحت حفاطت نصب می کنند. و از آنجا توسط تلفن، صداهای ملایم، زنگ، علائم نوری یا چراغهای رنگی به قسمتهای دچار حادثه و آتش سوزی اطلاع رسانی می شود.